భక్తి – తృప్తి

Tuesday, May 7, 2024

“సంతుష్టి సహితమైన దైవభక్తి గొప్ప లాభ సాధనమై యున్నది.౹”
— 1 తిమోతి 6:6

“భక్తి” అంటే వల్లమాలిన ప్రేమ. గౌరవ ప్రదమైన ప్రేమ. “దైవ భక్తి” అంటే దేవుడ్ని ప్రేమించడం. దేవుడ్ని సమున్నతంగా, సంపూర్ణంగా ప్రేమించడం. అన్నింటికీ మించి, అందరికీ మించి నా సర్వస్వాన్ని అర్పిస్తూ ఆయన్ను ప్రేమించడం. ఇలాంటి భక్తిలో సంతోషం, సంతృప్తి సహజంగానే ఉంటాయి. ఈ భక్తి గొప్ప లాభాన్ని చేకూరుస్తుంది. శాశ్వత ఆశీర్వాదాన్ని మన సొంతం చేస్తుంది.

ఎఫెసు సంఘానికి తిమోతి కాపరి. నాడు కూడా దుర్బోధకుల తాకిడి బాగానే ఉండేది. నేటి దుర్బోధకుల లానే వీళ్ళూ దేవుడి పేరు చెప్పి ధనార్జన చేయడానికి వచ్చిన వేషగాళ్ళు. “దైవభక్తి లాభసాధనం” అనుకునే మనుష్యులు వీళ్ళు. వీళ్ళలో గానీ వీళ్ళ బోధలో గానీ సత్యం లేదు. వీళ్ళది “చెడిపోయిన మనస్సు” అంటున్నాడు పౌలు (1 తిమో. 6:5). వీళ్లతో జాగ్రత్త! వీళ్ళ నుంచి నిన్నూ, సంఘాన్నీ కాపాడుకో అని తిమోతిని హెచ్చరిస్తున్నాడు పౌలు (1 తిమో. 6:11-14).

నిజమైన దైవ సేవకుడు ధనం కోసం దైవ జనుడి వేషం వేయడు (1 థెస్స. 2.5 చదవండి). ఎవడూ ఇద్దరు యజమానులకు దాసుడుగా ఉండ లేడు. “మీరు దేవునికిని సిరికిని దాసులుగా” ఉండలేరు అన్నారు ప్రభువు (మత్త. 6:24). ధన దాసుడు దైవ దాసుడు కాలేడు. దైవ దాసుడు ధన దాసుడు కాకూడదు. నకిలీ దైవజనుల్ని గుర్తించడానికి ఇది ఒక గీటురాయి.

లాభం కోసం దేవుడా లేక దేవుడే నా లాభమా? ఏది అసలు భక్తి? ఇదే అసలైన ప్రశ్న. నిజమైన భక్తి దేవుడ్ని అడ్డం పెట్టుకొని లాభార్జన చేయదు. లేదా స్వలాభం కోసం దేవుడి దగ్గరకు రాదు. ఆశీర్వాదాల కోసమో, అద్భుతాల కోసమో దేవుడి దగ్గరకు రావడం, ఆ తర్వాత ఆయన్ను పెద్ద పట్టించుకోకపోవడం నేటి క్రైస్తవ భక్తికి పట్టిన రోగం. ఇటువంటి భక్తిని ప్రభువు ఏనాడో తిరస్కరించాడు (యోహా. 6.26-27; 2.23-24). నన్ను వెంబడించే వాడు నా కోసం సమస్తాన్ని విడిచి పెట్టడానికి సిద్ధపడాలి. “…పిల్లలారా, తమ ఆస్తియందు నమ్మిక యుంచువారు దేవుని రాజ్యములో ప్రవేశించుట ఎంతో దుర్లభము”(మార్కు 10:24) అన్నాడాయన.

ధనం సమస్య కాదు. ధనాశతోనే అసలు సమస్య! “ధనాపేక్ష సమస్తమైన కీడులకు మూలము.” అది మనల్ని “విశ్వాసహీనుల్ని” చేస్తుంది (1 తిమో. 6:10). ధన వ్యామోహం మన హృదయంలో దేవునికి చోటు లేకుండా చేస్తుంది (మత్త.6.21). ధన మోహం మనలో వాక్యం ఫలించకుండా అణచివేస్తుంది (మత్త.13.22). ధన దాహం దేవుడ్ని కూడా మోసం చేయగలం అన్న గుడ్డితనం లోకి నడిపిస్తుంది. అననీయ సప్పీరాల కథ మనకు తెలియనిది కాదు (అపో.5.1-11). అది దేవుని పరిచర్యను సైతం వ్యాపారంగా మార్చేయ గలదు. సీమోను కథ మనకు తెలిసిందే (అపో.8.15-24). ధనాపేక్ష మనల్ని శోధనల్లో పడవేస్తుందని, దురాశలకు లోనయ్యేలా చేస్తుందని, చివరికి నాశనానికి నడిపిస్తుందని వాక్యం హెచ్చరిస్తోంది (1 తిమో. 6:9).

ధనార్జనలో తృప్తి దొరకదు. సంపాదించే కొలదీ ఇంకా సంపాదించాలనిపిస్తుంది. దైవ భక్తిలో నిజమైన సంతోషం, సంతృప్తి దొరుకుతాయి. తృప్తి లేని జీవితం ఎంత సంపాదించినా వ్యర్థమే! తిమోతి పత్రికలో పౌలు చెప్తున్న “సంతుష్టి”కి మూల భాషలో “అంతరాత్మలో నిండుదనం” అని అర్థం. దేవుడ్ని అనుభవించే భక్తుడు ఎప్పుడూ ఆంతర్యంలో నిండుదనాన్ని అనుభవిస్తాడు. అతనికి వెలితి భావన ఉండదు. అతడు ఉన్నదాంతో తృప్తి పడతాడు (1 తిమో. 6.7). ఎందుకంటే తన దేవుడే అతనికి సంతుష్టి. దేవునితో తనకున్న సంబంధ సహావాసాల్లోనే అతడు నిజమైన సంతోషాన్ని వెతుక్కుంటాడు. మన దేవుడు “ఎల్షద్దాయ్”. ఆయన సర్వ సమృద్ధి గలవాడు. ఈ దేవుడ్ని అనుభవపూర్వకంగా ఆస్వాదించడంలోనే క్రైస్తవుని ఆత్మ నిండుదనాన్ని అనుభవిస్తుంది. ఈ లోక సౌభాగ్యాలకు మించిన సంతృప్తి అతనికి ఈ దేవునిలో దొరుకుతుంది.

భక్తి “క్రీస్తు” అనే వ్యక్తి చుట్టూ పరిభ్రమిస్తుందని, ఇదే భక్తి రహస్యమని వాక్యం చెబుతోంది (1 తిమో.3.16). నేను జీవితాన్ని ఇవ్వడానికి వచ్చాను. దాన్ని “సమృద్ధిగా” ఇవ్వడానికి వచ్చాను అన్నారు ప్రభువు (యోహా.10.10). క్రీస్తే మన ఆనందం, ఆస్తి, ఆశీర్వాదం. నేనేస్థితిలో ఉన్నను ఆ స్థితిలో సంతృప్తిని పొందడం నేర్చుకున్నాను—అంటున్నాడు పౌలు (ఫిలి.4:11). అన్నింటికీ మించి క్రీస్తును ఆస్వాదించడం పౌలుకు తెలుసు. క్రీస్తే ఆయనకు అన్నింటికన్నా ముఖ్యం, ఇష్టం! (ఫిలి.3.7-12). ఈ తృష్ణ వల్లనే ఆయన క్రీస్తును సొంతం చేసుకున్నాడు. పౌలులా ప్రభువును అనుదినం ఆస్వాదించడం మనం నేర్చుకుంటే మన సంతోషాన్ని, సంతృప్తిని ఎవ్వరూ దొంగిలించ లేరు. అది కష్టమైనా నష్టమైనా ఏదీ మన సంతుష్టిని మన నుంచి దూరం చేయలేదు!

—జీపీ