నాటి బైబిల్ నేటికీ…

ఎపుడో రాసిన బైబిల్ ఇపుడు నాకు ఎలా వర్తిస్తుంది? నాటి బైబిల్ కాల పరిస్థితులు వేరు, నేటి పరిస్థితులు వేరు! నాటి మహిళలు ఇంటి పట్టున ఉండేవారు, ఉద్యోగాలు చేసేవారు కాదు. నేటి మహిళలు అన్నింటా ముందు ఉంటున్నారు, ఉద్యోగస్తులు. ఆ వాక్య సూత్రాలు ఇప్పుడెలా వర్తిస్తాయి? నేడున్న సైన్స్, టెక్నాలజీ నాడు లేదు. కాలం మారింది, కాలం చెల్లిన బైబిల్ ఇప్పుడు నాకు ఎలా అక్కరకు వస్తుంది? ఈ తరం క్రైస్తవంలో అలముకున్న కొన్ని అపోహలు, అనుమనాలివి! వాక్యం కంటే లౌక్యాన్ని తలకెక్కించుకున్న క్రైస్తవులకు ఇలాంటి అభిప్రాయాలు కలగడంలో ఆశ్చర్యం లేదు!

దేవుడు తీర్చే హృదయ వాంఛ

వాంఛ లేని మనిషి ఉండడు. కాకపోతే అది ఎలాంటి వాంఛ అనేదే ప్రశ్న. ఉన్నదంతా పదార్థ ప్రపంచమే అన్న భౌతికవాద ధోరణి, ఉన్నన్నాళ్ళూ సుఖంలోనే స్వర్గాన్ని వెతుక్కోవాలి అన్న సుఖవాద పోకళ్ళూ, అవసరం ఉన్నా లేకపోయినా మార్కెట్లో కొత్త వస్తువు వస్తే కొని తీరాలి లేకుంటే ప్రతిష్టకు భంగం అన్న వినిమయ తత్త్వమూ, నేనూ లోకంతో పోటీ పడాలి లేకుంటే మనుగడ సాగించలేనన్న అభద్రతా భావమూ కట్టగట్టుకుని ప్రతీ దినం మన మనసుపై దండయాత్ర చేస్తూనే ఉంటాయి. ఇలాంటి లోక మర్యాదకు లోనైన మనస్సు నుంచి పుట్టే వాంఛలను దేవుడు తీరుస్తాడు అనుకోవడం మన అవివేకం.

సర్వాధికారికి శిరస్సువంచే సేవ

ప్రభువు తన సంఘానికి ఇచ్చిన చిట్టచివరి ఆజ్ఞ, అంతిమ బాధ్యత—సర్వ మానవాళికి సువార్త ప్రకటించడం! సువార్త సర్వ జనావళికి లేక “సమస్త జనులకు” (మత్త.28.19) లేక “సర్వ సృష్టికి” (మార్కు 16.15) ఎందుకు ప్రకటించాలి? అది క్రైస్తవులకే ఎందుకు పరిమితం కాదు?

అద్వితీయ ప్రేమ!

ఈ మధ్య ఓ నాస్తిక శిఖామణి “దేవుడు ప్రేమోన్మాది” అన్నాడు. నన్నే ప్రేమించు, నాకన్నా ఎక్కువగా ఎవర్నీ ప్రేమించకు అనడం ఉన్మాదం కాక మరేంటి—అన్నది అతని వాదన. ఓ పక్క దేవుడే లేడంటూ మరో పక్క ఆయన్ని తిట్టడం ఎంత హాస్యాస్పదం! లేని దేవుడ్ని ఎలా తిడతావయ్యా “హేతు వాదీ”! నీ తిట్లు నిజమైతే దేవుడు ఉన్నట్టే కదా సామీ!