852 నవంబర్ 10
ఈ రోజు యువరాజు కాన్‌స్టాంటైన్-కాఖీ ఇస్లాం మతం స్వీకరించడానికి తిరస్కరించి హతసాక్షియైన రోజు (10-11-852).
దేవుడు లేని ఆశీర్వాదాలు
వృత్తిరీత్యా గొర్రెల కాపరి ఐన దావీదు తనను గొర్రెగా, దేవుడ్ని తన కాపరిగా ఊహించుకుని రాసుకున్న ఒక అద్భుతమైన కవిత ఈ కీర్తన. ఇక్కడ కాపరి, గొర్రె అన్నవి కవితాత్మకంగా చెప్పిన ఊహా చిత్రాలు, పోలికలే తప్ప వాస్తవానికి దేవుడొక గొర్రెల కాపరి, మనం గొర్రెలం కాదు. ఈ కీర్తన మనకు ఎంత సుపరిచితమో అంతగా ఇందులోని అంతరార్థాన్ని మనం ఆకళింపు చేసుకోలేకపోయాం అన్నది నిజం. నిజానికి మన క్రైస్తవ లోకంలో వల్లె వేసే కంఠత వాక్యాలు చాలా మట్టుకు కంఠం దాటి హృదయం దాకా వెళ్లవేమో అనిపిస్తుంది. వాక్యాన్ని సుపరిచితం చేసుకోవడం అంటే వచనాలు కంఠత పెట్టడం మాత్రమే కాదు అందులోని అంతరార్థాన్ని అవలోకనం చేసుకుని, ఆచరించడం అని మనం తెలుసుకోవాలి.
భయం లేని నమ్మకం
ఆదాము పాపం చేసినప్పటి నుంచీ భయం మనిషి జీవితంలో అంతర్భాగం అయిపోయింది (ఆది.3.10). భారతీయ జన సామాన్యంలో ఇది మరీ ఎక్కువ. తుమ్మినా భయం చిమ్మినా భయం, పిల్లి అంటే భయం బల్లి అంటే భయం, నలుపంటే భయం చీకటంటే భయం. మనకి వాస్తు భయాలు, శాప భయాలు, ముహూర్త భయాలు, జాతక భయాలు, దయ్యాల భయాలు, దిష్టి భయాలు ఉన్నాయి. ఇటువంటి సమాజంలో పుట్టి పెరిగిన క్రైస్తవులకూ ఈ భయాలు పట్టుకోవడం సహజమే మరి!
స్వీయ చిత్రం
ఈ ప్రపంచంలో అత్యంత క్లిష్టమైన ప్రశ్నల్లో ఒకటి”నేనెవరిని?” అన్నది. నేడు కార్పొరేట్ ఉద్యోగాల్లో కూడా ఇంటర్వ్యూల్లో అడిగే మొదటి ప్రశ్న ఇదే. “ఓ మనిషీ, నిన్ను నీవు తెలుసుకో” అన్నారు ప్రాచీన తాత్వికులు. ఐతే మన ఆసక్తి వేరు. మనం మనల్ని తెలుసుకోవడం వదిలేసి పక్కింటి వాడి గురించి ఎక్కువ ఆలోచిస్తాం. పక్కవాళ్ళ జీవితాల్లోకి తొంగిచూడటం చాలా మందికి సరదా. ఇపుడు సోషల్ మీడియా నిండా ఇదే కంటెంట్! వాళ్లేమిటి? వీళ్లేమిటి? వాళ్ళ బతుకులేంటి? వీళ్ళ బతుకులేంటి? ఇదే ధ్యాస!
ఇవ్వడం నేర్చుకుందాం
“కాసు” అంటే మూల భాషలో “లెప్టన్” అని ఉంది. నాటి రోమా సామ్రాజ్యంలో అతి తక్కువ విలువ ఉన్న నాణెం అది. మనకు పూర్వం కాసు అంటే దాదాపు అరపైసా. వాళ్ళకి ఆ నాడు కాసు అంటే దేనారంలో నూట ఇరవై ఎనిమిదో భాగం. దాదాపుగా విలువ లేని నాణెం. ఇలాంటి రెండు నాణేలను ఒక పేద వితంతువు కానుక పెట్టెలో వేయడం చూసిన ప్రభువు “ఈమె అందరికంటే ఎక్కువ వేసింది” అంటున్నాడు. అనేకమంది ధనవంతులు అప్పటికే పెద్ద మొత్తాలు కానుక పెట్టెలో వేస్తున్నారు (మార్కు 12.41). అది చూసినా ప్రభువు అతి తక్కువ ఇచ్చిన ఈ పేద మహిళను “ఎక్కువ ఇచ్చింది” అనడంలో అంతరార్థం ఏమిటి?
వినయ విధేయ విశ్వాసం
నేటి క్రైస్తవంలో చాలా మంది విశ్వసించడమంటే మతం పుచ్చుకోవడమో, బాప్తీస్మం తీసుకోవడమో, నిర్ధారణ తీసుకోవడమో లేక స్వస్థత కోసమో, అద్భుతాల కోసమో ప్రార్థన చేయించుకోవడమో అనుకుంటున్నారు. దానికి తోడు మన అయ్యగార్ల ప్రసంగాలూ అలానే ఉన్నాయి. విశ్వాసమంటే పూర్తిగా ఆధారపడటం, ఆనుకుపోవడం. ఈ విశ్వాసం ఒక అయ్యగారి ప్రార్థన పైనో, ఆయన ఇచ్చే నూనె బుడ్డి పైనో, ఒక సంఘ నియమం పైనో, ఒక సిద్ధాంతం పైనో కాదు. ఈ విశ్వాసం ఒక విలక్షణమైన వ్యక్తి పైన! దేవునికి నరునికి మధ్య ఉన్న అనంత అగాధాన్ని పూడ్చ గల్గిన దైవమానవుడైన క్రీస్తు పైన. దేవునికి మనిషికి మధ్య ఉన్న పాప గోడను కూల్చ గల్గిన సిలువ వేయబడిన క్రీస్తు పైన. మనిషిని పాపమరణాల దాస్యం నుండి విడిపించ గల్గిన మృత్యుంజయుడైన క్రీస్తు పైన. విశ్వాసానికి కారకుడు, దాన్ని పరిపూర్తి చేసేవాడూ ఐన క్రీస్తు పైనే మన విశ్వాసం (హెబ్రీ.12.1). ఈ విశ్వాసమే మనిషిని పాపం నుంచి విడిపిస్తుంది (1 యోహా.2.1-2).